11 listopada 2004 22:45
Wieczorna uroczystość w dniu 11 listopada 2004 roku z okazji Dnia Odzyskania Niepodległości miała miejsce pod pomnikiem pomordowanych przy Alei Marszałka Józefa Piłsudskiego.
W ramach uroczystości odbyło się:
1) Złożenie wieńców pod Pomnikiem Pomordowanych w Markach,
2) Gawęda - p. Ryszard Sawicki, p. Zbigniew Paciorek [fragmenty na stronie 3]
3) Rozpalenie kilkuset zniczy w kształcie flagi narodowej,
4) Projekcja filmu Droga do Niepodległości.
Więcej zdjęć na następnej stronie.
Na kolejnej stronie gawęda Ryszarda M. Sawickiego.
Gawęda - Ryszard Sawicki
[fragmenty]
Dobry wieczór Państwu,
Przybyliśmy tu, by swoją obecnością upamiętnić dzień Święta Narodowego naszej Ojczyzny, 86 rocznicę odzyskania niepodległości. Będąc w tym dniu, w tym miejscu bez względu na wiek utożsamiamy się z Polską jako jej córki i synowie. Znajdujemy się na historycznym placu, który stanowi cząstkę dziejów naszej ojczyzny.
Przed ponad stu laty wybudowano tu olbrzymią halę targową. Zgrabna architektonicznie budowla zniszczona została niemieckimi bombami w roku 1939. I właśnie tu śmiertelny wróg wszystkiego co nasze, polskie - nasi sąsiedzi spod znaku swastyki w swej okrutnej ideologii i zaślepionym postępowaniu uczynili z tego placu narzędzie zastraszenia naszych ojców i dziadów. Celem złamania polskiego społeczeństwa powiesili w tym miejscu 10 osób.
Czy swój cel osiągnęli? Na pewno nie. My dzisiejsi Markowianie stajemy tu uroczyście niczym do apelu i obchodzimy z godnością narodowe święto, a serca nasze pomimo chłodu biją gorąco rytmem polskiej tradycji, polskim zwyczajem i wiarą.
W przestrzeniach mijającego czasu Marki przechodziły różne koleje losu nie tylko te tragiczne, ale również wydarzenia wzniosłe uwiecznione w historii jako zwycięstwo naszego narodu o czym pokrótce chciałem powiedzieć. To właśnie przez Marki przemieszczały się poważne środki naszego młodego Państwa, celem odepchnięcia bolszewickiej nawałnicy.
To właśnie z Marek w dniu 14 sierpnia 1920 roku w godzinach porannych wyruszyła do bitwy o Radzymin 1 Dywizja Litewsko Białoruska z nieustraszonym w swych poczynaniach pułkiem Wileńskim. Wydaje mi się, że ci w większości młodzi chłopcy z dalekich wschodnich kresów, w dniu tak ważnej i wzniosłej dzisiaj uroczystości chcą, poprzez moje słowa jakby przypomnieć się mareckiemu społeczeństwu o włożonym wysiłku i oddaniu niejednego życia dla ledwie co odrodzonej polskiej państwowości. To dzięki nim Marki stanowiły wówczas jakby podwalinę wielkiego zwycięstwa w trzydniowej bitwie o Radzymin.
[...]
W pięć lat po bitwie mała kapliczka ustawiona przez mieszkańców Strugi i leśniczego Rajkiewicza do dziś strzeże wzniosłej przeszłości wzgórza swą nieposzlakowaną skromnością W jakiejś niepojętej symbiozie samotności i zapomnienia przyszło jej dźwigać bagaż pomięci tamtych dni do teraźniejszych czasów. Nieśmiało,swym cichym symbolem, stara się mówić mareckiej społeczności o narodowej Wiktorii poczętej w tym miejscu na gruncie zrodzonej postawy polskiej młodzieży.
I dotrzymał swoich obietnic Wileński Pułk. Pamiętasz Warszawo?
Nie zawiódł w swych obliczeniach naczelny wódz Józef Piłsudski. Wileński pułk przodował innym w dywizji i wypełniła ona swoje zadanie. Opłaciła krwawą daniną wymagane od niej zniszczenie nieprzyjaciela.
Szeleszczą karty złotej księgi bohaterów. Historia na nich pisze imiona poległych i rannych. Żołnierze Kresowi, godni jesteście najwspanialszego mauzoleum.
Żołnierz kocha jednak prostotę, niechaj więc serce narodu będzie z wami, przechowując po wieki pamięć o was.
I na grobach waszych niech się zatrzyma sumienie społeczeństwa, jeśli, pobłądzić by chciało.
